Een bekend fenomeen in de zorg is wat ik de ‘zorghoppers’ noem. Mensen met een hardnekkige klacht die niet verholpen wordt door de gekozen zorg. Veel van mijn klanten zijn al bij menig andere zorgaanbieder geweest, maar zonder gewenst resultaat. Dit zegt overigens niks over de kwaliteit van de bezochte zorgaanbieders. Het zegt alleen dat de klacht waarmee déze klant zit, niet opgelost kan worden met de zorg die de bezochte zorgaanbieders boden.

Mijn standpunt is, dat een hardnekkige klacht zich niet alleen op het fysieke niveau afspeelt. Geest en ziel spelen daar dikwijls een belangrijke rol in. Wat bedoel ik? De hoofdpijn die Sandra al jaren heeft, is een gevolg van te weinig ruimte voor zichzelf creëren. Ze cijfert zichzelf weg ten behoeve van haar omgeving. Haar geest draait overuren om voor anderen te denken. Of Piet die chronisch moe is. In de therapie ontdekte hij dat het niet aangeven en bewaken van zijn grenzen terug te voeren is naar zijn jeugd. Hij mocht als kind niet boos zijn, waardoor hij niet zegt wanneer hij het ergens niet mee eens is. Hij doet daardoor veel waar hij eigenlijk niet achter staat. Geen wonder dat hij weinig energie heeft. Naast de vermoeidheid is er een diepe wond in de ziel, omdat hij als kind niet de steun en ruimte kreeg die hij nodig had wanneer hij boos was. Dat deel moest hij in zichzelf ontkennen.

Mijn advies voor mensen met een hardnekkige klacht: blijf zoeken naar díé zorgaanbieder waarbij je klacht vermindert of zelfs verdwijnt. Dat is vaak iemand waar je je goed bij voelt en waarbij je diep van binnen wéét dat hij of zij je een stap verder kan brengen. De zorgaanbieder kan echt contact maken met je en schept de ruimte om te ontdekken wat er diep van binnen bij je speelt. Deze zorgaanbieder kijkt naar jou gehele persoon: lichaam, geest en ziel. Dus, blijf vooral hoppen totdat je vindt wat jij nodig hebt.